7. MODLITWA O USKROMIENIE
[23].
Najświętsza Panienka synka miała.
Do kościołka z Nim bieżała.
Do kościołka na ranną mszą,
A z rannéj mszy na wielką mszą,
A z wielkiéj mszy na nieszpory,
A z nieszporów do Bożego stołu.
A ten stół pozłacany,
Sam Pan Jezus siedział na nim.
Żebyś mi dał Boże z téj główki uskromienie.
Pietrze, Pawle, bieżcie powiadajcie
Małemu, dużemu,
Kto tę modlitwę będzie mówił w piątek i w niedzielę,
będą mu sie rajskie wrota rozpierały, a piekielne
zamykały aż na wieki wieków. Amen.
[Przypis 23: Niezrozumiały mi wyraz.]